Oprichters: Robert Decarne (Beveren a/d IJzer), Bert Hendrycks (De Panne), Walter Platevoet (Veurne), Raymond Pylyser (Veurne) en Carol Vandoorne (Veurne).
Als uitvalbasis kochten zij herberg "Het Gemeentehuis" (Wulveringem). Het pand werd omgebouwd tot onthaalcentrum, eethuis en taverne. De vroegere naam "Dryconinghen" werd in ere hersteld. Nu is dit het bekende "Gasthof Driekoningen".
Om de drie jaar kiezen de leden een nieuw bestuur. De opeenvolgende voorzitters waren: Jan Sansen, Roger Blondeau, Robert Travers, Raymond Heddebauw, Daniël Vanderscheuren, André Depoorter en Cécile Cambien.


Beheer en Redactie van 3koningenkrant:
Thierry Deleu, Zandzeggelaan 18 te 8670 Oostduinkerke
thierry.deleu2@telenet.be
0475/811763
http://3koningenkrant.blogspot.com

vrijdag 13 juli 2012


Kanttekeningen bij het 11-juli Feest
Onze missie


De Orde Driekoningen heeft als doel, het behoud en de ontplooiing van onze eigen Vlaamse culturele identiteit, in alle openheid met andere culturen. Haar actieradius behelst de Westhoek en het Land over de Schreve (Frans-Vlaanderen).
Wie de ‘Vlaamse Strijd’ bekijkt, stelt vast dat de Vlamingen terrein hebben gewonnen, maar een aantal twistpunten (politiek, economisch, sociaal en cultureel) moeten nog worden beslecht. Waar ligt het eindpunt voor de Vlaamse eisen? Het antwoord verschilt van partij tot partij, van vereniging tot vereniging, van orde tot genootschap.

In die situatie hebben sommigen de neiging om achteruit te leunen en apathisch te worden. Fout! Het Vlaamse discours mag geen speeltuin worden van een kleine fractie Vlamingen. Wij moeten onze taal- en cultuurgebruikers opnieuw leren bewust(er) worden van hun identiteit, hun eigen Vlaams profiel.

Ook onze Orde mag niet bang zijn van een bijzonder duidelijke Vlaamse opstelling in woord en daad. Onze Orde mag niet verengen tot regionalisme en navelstaarderij, of zich bezondigen aan een superioriteitsgevoel. Wij hebben een welomschreven opdracht: het behoud en de uitbouw van het Frans-Vlaamse levensgevoel, met respect voor subtiliteit en complexiteit.

De inwoners van het land van over de Schreve noemen zichzelf soms ‘les Flamands de France’. De Westhoekers noemen het land van net over de grens ook soms ‘de Franse Westhoek’, geprangd tussen de Vlaamse buur in het noorden en de Picardische cultuur in het zuiden.
De term ‘Pays de Flandre' werd onlangs officieel erkend door de Conseil Général van het departement. Hij bundelt twee andere ‘pays', zoals de vroegere kantons nu genoemd worden: het ‘Pays des Moulins de Flandre' en het ‘Pays Coeur de Flandre'. Deze twee gemeenschappen vormen samen het stukje ‘Nord' tussen Bergues en Belle. Er wonen 400.000 mensen. Er bestaat ook zoiets als ‘Région des Pays Bas Français', ‘La Flandre Côte d'Opale', natuurlijk ‘Frans-Vlaanderen' en nog meer.
Maar het Pays de Flandre is een idyllische streek die vooral West–Vlamingen een nostalgische gevoel geeft.

Onze missie is meer dan nostalgie, het is ook een reactie op de globalisering. Mensen willen de zekerheid van het vertrouwde terugvinden.
De Schreve ligt er wel degelijk. Fransen en Vlamingen zijn niet dezelfden en spreken niet dezelfde taal. Als je de nieuwsgierigheid naar en van de buur wilt bevorderen, dan moet je investeren in tweetaligheid, met respect voor de dialecten.

“Een Frans-Vlaming is een (historisch) geschaakte broer die in een andere familie opgroeide, een verloren broer die nu en dan eens opduikt,” zegt Luc Devoldere van Ons Erfdeel.
Is er een familierelatie? Hij is een goede buurman. Beiden hebben wij een geschiedenis die wij delen.

Voor onze Orde is Vlaamsgezindheid meer dan een nostalgisch gevoel. Zij wil een actuele zingeving geven aan dit Frans-Vlaams levensgevoel. De wijze waarop staat ter discussie in haar Dagelijks Bestuur.

Thierry Deleu





Geen opmerkingen:

Een reactie posten